Hotel Landszaft

Instalacje studentów ASP w Rondzie Sztuki, 23 listopada 2009 - 5 stycznia 2010.

Seria siedmiu pokojów-instalacji wzdłuż zygzakowatego korytarza hotelowego to witalna (i powitalna) odpowiedź studentów ASP na zapowiedzianą wizytę Lyncha w Katowicach. Za czerwonymi kotarami mają się podobno kryć zakamarki pełne podświadomych lęków, pragnień i traumatycznych wspomnień. Najczęściej jednak kryją się dość przypadkowe zestawienia okruchów własnej twórczości i elementów często w bardzo odległy sposób nawiązujących do filmów Lyncha. Na tym polegał pomysł przedsięwzięcia.

W niewielu jednak przypadkach, a właściwie tylko w jednym, udało się przenieść istotę filmowej atmosfery, owo wymykające się logice przemieszanie rzeczywistości i fikcji. Red Room - Projekcja Piotra Ceglarka to najlepsza i dosłownie lynchowska instalacja. Ograniczenie się do jednego elementu - umieszczonego w czerwonym pokoju ekranu sprzężonego z filmującą widza kamerą - paradoksalnie pozwoliło uzyskać niesamowity klimat. Widz zostaje wrzucony w pozaczasową przestrzeń nawiedzaną przez karła i agenta Coopera.

Niestety pozostałe instalacje nie mają już tej siły rażenia. Nawet wizerunki Laury Palmer, autostrady, której substytutem ma być DTŚ, i Sailora Ripleya umieszczone w katowickich realiach nie są na tyle sugestywne, by taką atmosferę wywołać (Przeniesienie Piotra Herli). Wielka to szkoda, bo pozostaje jak zwykle konfuzja w konfrontacji z (nie-lynchowskim) absurdem, któremu z drugiej strony nie można odmówić uroku, tak jak w przypadku instalacji Koszmar Ronnie Deelena, będącej czymś w rodzaju teatrzyku dla przedszkolaków podglądanego przez szczelinę w zasłonce, czy wspaniałego rzygającego pawiana Marka Rachwalika umieszczonego ni stąd, ni zowąd w otoczeniu kosmicznych głowonogów jego prywatnej wizji Diuny.

Pokój 101. Zwładnięcie. Agata Rawecka